Danovino heeft ook terroir wijnen. Klinkt chique he.. is het ook. Het is tot nu toe de meest exclusieve wijn in ons assortiment. Heb je deze al eens geproefd? Jemig wat een feestje! Wij drinken ‘em thuis wanneer er iets te vieren is. In het afgelopen jaar hadden we nogal eens wat te vieren vonden we zelf. Doordat er ook zorgen en verdriet zijn, heb je gewoon wat sneller het gevoel dat je (kleine) successen moet vieren. Ik vind dat een goede zaak.
De terroir wijnen (ik ga het nog uitleggen) worden veelal besteld door mensen die hier expliciet naar op zoek zijn. Mensen die de wijn al eens geproefd hebben, Macedonische mensen die de wijn goed kennen, de wijn cadeau willen doen omdat ze iets speciaals willen geven…eigenlijk kennen al onze “terroir” klanten de wijn dus al. Eind 2020 heeft Microdonia de wijn uitgebreid onder de aandacht gebracht, nu rest mij de taak jullie er kennis mee te laten maken, want zo’n fles moet je leren kennen.
Er is geen eenduidige definitie van terroir wijn. Om het uit te leggen heb ik ook op Google gezocht, maar ik vond niet wat ik wilde vertellen en dus maak ik mijn eigen versie. Terroir verwijst naar de bodem waarop, in dit geval druiven, worden verbouwd. Er zijn heel veel factoren van invloed op die bodem. Denk aan de zon, de hoogte, de samenstelling van de bodem, de soort druiven, de hand van de boer, alles maar dan ook alles wat enigszins invloed heeft op de druif die uiteindelijk geplukt wordt. Terroir is dus niet alleen de bodem, maar eigenlijk een “perfect plekje”. Als je druiven plukt uit dit perfecte plekje en je krijgt het voor elkaar hier een wijn van te maken waarin de smaak van de bodem te proeven is, heb je een terroir wijn. De druiven komen dus alleen van deze plek en niet van andere wijngaarden. De wijn is echt uniek, op geen enkele andere plek na te maken, want het proeft naar “dáár”.
Zet mij aan het denken over mijn eigen bodem en factoren die invloed hebben gehad op wie ik ben, mijn terroir. Geboren en getogen Nederlandse, maar dat aparte gevoel wanneer ik gesprekken uit het Macedonisch vertaal, dat ik standaard bij Macedonische muziek kippenvel en een brok in mijn keel krijg, dat ik temperament in alle hevigheid accepteer als normaal, dat ik donkere trekjes bij mijn kinderen zie, dat mama mij appt in het Macedonisch en woorden gebruikt die ik begrijp maar niet kan vertalen.
Zo blijk ik soort van creatief te zijn. Ik ben gaan haken, naaien en bakken en ik koop bloemen voor mezelf en kijk op YouTube hoe je ze mooi in een vaas krijgt. In mijn bewuste leven kan ik me daar van mijn moeder weinig van herinneren. Ze deed het vroeger zeker ook, maar verloor de belangstelling en het plezier erin. Ik weet nog dat ze áltijd zei dat de bloemen op tafel van Marco van Basten kwamen, maar die stopte vroegtijdig met voetbal dus toen was het afgelopen met de bloemen. En dus word ik er regelmatig mee geconfronteerd dat ik hierin een vreemde ben, wanneer ik weer iets aan het maken ben. Maar dat is helemaal niet zo. Laatst kwam ik namelijk deze foto tegen:
Wat een schatje he… Het is mijn zus. Schattig is ze niet meer hoor, nog wel net zo knap. Het kleed waar ze op zit is gehaakt door mijn baba (oma) in Macedonië. Ik vraag mijn moeder waar het is en of ze het voor me wil bewaren. Ik heb een poosje geleden zelf deze steek gehaakt en bij het zien van deze foto, werd er iets in mij geraakt. Mijn oma is er al heel lang niet meer en het kleedje ook niet. Ik heb wel twee andere exemplaren gekregen en heb vol bewondering gekeken naar het werk dat erin zat! Want dat weet je pas, wanneer je het zelf probeert. De kleedjes op zich zijn absoluut niet meer van deze tijd. Eentje is er niet eens af.. Zou ze daar de tijd niet meer voor gehad hebben of was alleen het begin leuk en was ze er klaar mee…heb ik dat van haar? Mama weet het niet meer. Ik ga er in ieder geval een mooi plekje voor zoeken. Dingen die écht mooi zijn, hoeven er niet altijd mooi uit te zien. Voor mij is dat het verhaal erachter en de waarde die je daaraan zelf ontleent.
Onze kinderen worden compleet verkaasd opgevoed. Het enige wat ze zou kúnnen herinneren aan hun vleugje Balkan is dat wanneer ze in hun volwassen leven foto’s terugkijken uit hun jeugd. Standaard een dekentje op de bank hebben waar je op elk moment van de dag een tukkie onder kunt doen en dat we geen enkele gêne ondervinden bij het constant dragen van een chillpak. De kans dat je ons onverwachts netjes gekleed en met schoenen aan thuis op de bank zult aantreffen is NIHIL. In Macedonië voelen zij zich thuis en vrij, zoals ik dat ook in mijn jeugd heb ervaren. Urenlang scharrelen rond de stal van mijn vader, stierlijk verwend worden en allemaal dingen doen die thuis niet mogen. En zo vormt zich weer een nieuw terroir. Alles heeft invloed op wie je bent, je maakt iedere dag zoveel keuzes. Mijn missie is ervoor te zorgen dat ons terroir, ondanks harde buien en tegenwind, ieder jaar beter wordt en niet verzuurt. Ondanks, en zeker een stukje dankzij, het lastige afgelopen jaar is dat weer gelukt! Ik ben trots op mijn familie, in de breedste zin van het woord en het fantastische wijnjaar 2020. Proost! En laten we hopen dat we snel weer nieuwe foto’s kunnen maken.
Op een heuvelachtige locatie, onder invloed van het Mediterraanse klimaat en de zachte wind vanaf de Vardar, is Bela Voda (wit water) een gebied met geweldige omstandigheden voor wijnbouw. Een exclusieve wijn die het verdient om op een bijzonder moment ontkurkt te worden.
Een blend van 2 inheemse blauwe druifsoorten: Vranec en Plavec. Beide vol en krachtig van smaak. Waar de Vranec smaken van pruim, peper en kruiden toevoegt is de Plavec wat zachter. De kleigronden dringen in deze rode wijn goed door, wat de wijn aanvult met nog meer warme smaken.
Verborgen in de diepte van de berg Kozuf, op een hoogte van 600 meter, is Barovo de plek waar de warmte van de Egeïsche zee en de koelte van de bergtoppen samenkomen. De zomers zijn lang, maar fris en de lucht is schoon.
De koele nachten en warme dagen in Barovo hebben deze volle, krachtige en perfect gebalanceerde rode terroir wijn voortgebracht. Eigenhandig samengesteld door de wereldberoemde oenoloog Philipe Cambie. De wijn bestaat voor 65% uit de Kratosija druif en voor 35% uit Vranec. Deze wijn heeft 12 maanden op Frans eikenhout gelegen, waardoor het ook een goede bewaarwijn is geworden. Naarmate de jaren voorbij gaan, zullen de tannines zachter worden.